Moet er muziek gebruikt worden bij het beoefenen van Tai Chi? Dit is een controversieel onderwerp.
In feite is het integreren van muziek in het oefenproces een kenmerk van de opkomst van "Tai Chi Exercise". Traditioneel, honderden jaren lang, begeleidden Tai Chi-meesters en beoefenaars hun oefening niet met muziek. Toen Tai Chi populair werd onder het publiek, vooral in de afgelopen decennia, om te voldoen aan de behoeften van groepsoefeningen en om het plezier van oefenen te vergroten, werd muziek op grote schaal geïntroduceerd en snel gepopulariseerd, waardoor het een zeer algemeen hulpmiddel werd bij het oefenen.
Of je wel of geen muziek speelt tijdens het beoefenen van Tai Chi hangt grotendeels af van het doel van de beoefening, de fase waarin je je bevindt en je begrip en interesse in de Tai Chi-cultuur.
Tai Chi kan worden onderverdeeld in vier stadia, van oppervlakkig naar diep: het stadium waarin het lichaam wordt geleid met de handen, het stadium waarin de handen worden geleid met het lichaam, het stadium waarin de handen worden geleid met de qi en het stadium waarin de handen worden geleid met de geest.
De eerste twee fasen zijn de primaire fase. Voor beoefenaars in deze fase kan muziek een meer ontspannen en plezierige leeromgeving creëren, hen helpen om beter te genieten van het oefenproces en zo hun enthousiasme voor continue oefening vergroten.
Het ritme van de muziek kan beoefenaars soms helpen het ritme van de ademhaling en bewegingen aan te passen, vooral in de beginfase van het aanleren van een specifieke routine. Dit helpt hen de volgorde van de bewegingen te onthouden.
Tijdens openbare optredens of groepsactiviteiten kan muziek bijdragen aan de artisticiteit en waardering van het optreden en de algehele sfeer verbeteren.
Echter, zelfs na meer dan tien jaar Tai Chi-beoefening, blijven de meeste beoefenaars nog steeds in de beginfase van het vertrouwen op muziek voor hun oefening. Ze draaien alleen om de uiterlijke vorm van Tai Chi en geven zich over aan de oppervlakkige charme van wedstrijden en optredens, maar negeren het belang van diepgaande verkenning van de innerlijke cultivatie van Tai Chi, en falen in het volledig verkennen en ervaren van de diepe effecten van Tai Chi op het behoud van de gezondheid.
Als het aankomt op het leiden van de handen met qi en het leiden van de handen met intentie, dat wil zeggen voor traditionele beoefenaars die de essentie van Tai Chi nastreven, kan muziek de innerlijke zin van "qi" en de natuurlijke beweging van de vuisten verstoren, waardoor het kernprincipe van Tai Chi "het bewegen van qi met intentie en het bewegen van het lichaam met qi" wordt beïnvloed.
Ongepaste muziek kan emotionele schommelingen veroorzaken, wat in strijd is met de vredige gemoedstoestand die Tai Chi nastreeft. Ook kan het stijve bewegingen of verlies van natuurlijke vloeiendheid veroorzaken, vanwege de discrepantie tussen het ritme van de muziek en de vuisten.
Overmatig vertrouwen op het ritme van muziek voor oefening kan de nauwkeurigheid van Tai Chi-technieken en de cultivering van innerlijke gedachten verwaarlozen, wat afwijkt van de ware aard van Tai Chi als een interne krijgskunst. De ultieme staat die Tai Chi nastreeft, is de ultieme rust van de geest, dat wil zeggen, "stille staat". In deze staat kunnen beoefenaars de chaotische eenheid van Tai Chi bereiken, harmonieuze coëxistentie met de natuur bereiken en "eenheid van mens en natuur" bereiken, waarbij zowel het zelf als de wereld worden vergeten.
Als er tijdens de oefening muziek wordt toegevoegd, verstoort dit vaak de innerlijke rust. Hierdoor wordt het progressieve oefenpad van het begeleiden van het innerlijke bewustzijn door externe bewegingen en het bevorderen van de verbetering van externe vormen geblokkeerd als de innerlijke gedachten worden geblokkeerd. Dit belemmert de theorie en methode van Tai Chi van basis, gevorderd tot gevorderd.